Ulga „sponsoringowa” dla przedsiębiorstw wspierających sport, kulturę i edukację jest jedną z nowych preferencji podatkowych, jakie obowiązują od początku 2022 roku. Ulga ma stanowić zachętę dla przedsiębiorców do współpracy z instytucjami kultury czy klubami sportowymi, a tym ostatnim ułatwić pozyskiwanie dodatkowych środków na prowadzoną działalność.

Ile można odliczyć?

Na mocy obecnie obowiązujących przepisów (zgodnie z art. 26ha ustawy PIT) podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą – oprócz zaliczenia (w całości) do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na działalność sportową, kulturalną i edukacyjną – zyskuje prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym przez odliczenie od podstawy opodatkowania 50% kosztów poniesionych na sponsoring.

Kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z prowadzonej działalności gospodarczej.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty – nie ma zatem możliwości uwzględnienia ulgi na etapie obliczania zaliczek na podatek w trakcie roku podatkowego.

Ulga sponsoringowa jest kierowana

do podatników PIT prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub podatkiem liniowym oraz podatników CIT, uzyskujących przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Czym jest sponsoring?

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, jego poniesienie musi mieć wpływ na te przychody. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej oceny tego, czy celem ponoszonego wydatku istotnie jest powstanie (powiększenie, zabezpieczenie) przychodu.

Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty szeroko rozumianej reklamy – działania mającego na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, zachęcenie klientów do skorzystania z oferty firmy. W tym obszarze zawiera się również tzw. sponsoring – czyli finansowanie danego podmiotu (np. sportowego) w zamian za reklamowanie własnej działalności. To forma promocji mająca na celu kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy i popularyzowania jej nazwy na rynku, a w konsekwencji – wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków (pieniężnych, rzeczowych lub świadczeń) sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, koszty sponsoringu stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

Należy tutaj podkreślić ekwiwalentny i wzajemny charakter świadczeń oferowanych przez obie strony. W sytuacji, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego (czyli nie jest w zamian reklamowany), poniesione wydatki mają charakter darowizny – te jednak nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. W związku z tą nieokreślonością konieczne jest, aby strony w zapisach umowy sformułowały szczegółowo wzajemne obowiązki. Przede wszystkim zadbały o to, by jasno wynikał z niej ekwiwalentny charakter udzielanych sobie świadczeń – czyli zobowiązanie do finansowego lub rzeczowego wsparcia oraz wzajemne zobowiązanie do reklamowania sponsora czy prowadzonej przez niego działalności.

Społeczna odpowiedzialność biznesu

Ulga sponsoringowa wpisuje się w tzw. społeczną odpowiedzialność biznesu. Oznacza ona inwestowanie w ludzi, ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy oraz informowanie o tych działaniach. Celem jest tutaj – z jednej strony – wzrost konkurencyjności przedsiębiorstwa (budowanie jego pozytywnego obioru w społeczeństwie) – z drugiej natomiast – kształtowanie warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. Budowane w ten sposób zaufanie potencjalnych konsumentów ma przełożyć się na osiągnięcie w przyszłości korzyści finansowych. Ten rodzaj inwestowania wymaga informowania o tych działaniach.

Jakie wydatki uprawniają do ulgi?

Wprowadzone od 1 stycznia 2022 r. ulgi dla podatników mają stanowić zachętę podatkową do wspierania określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego – podmiotów prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę. Nie każdy jednak wydatek na wskazane cele będzie automatycznie uprawniał podatnika do skorzystania z ulgi – dotyczyć to będzie jedynie tych wyszczególnionych w art. 26ha ustawy PIT. Dlatego każdy konkretny wydatek na wspieranie sportu, kultury lub edukacji należy każdorazowo przeanalizować, czy jest on wymieniony w katalogu.

Zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które wpływają na poprawę kondycji (fizycznej i psychicznej), rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych. Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego – działającego jako osoba prawna. Finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na konkretnie wskazane cele, tj.: realizację programów szkolenia sportowego, zakup sprzętu, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych (dla celów szkolenia sportowego), a także finansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.

W przypadku ulgi na działalność kulturalną odliczeniu będą podlegały koszty dotyczące tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury, wydatki poniesione na rzecz instytucji kultury (wpisanych do odpowiedniego rejestru), a także na finansowanie działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie i publiczne szkoły artystyczne.

Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę uznaje się koszty poniesione m.in. na: stypendia, finansowanie pracownikowi opłat za kształcenie na studiach podyplomowych, kształcenie specjalistyczne, finansowanie wynagrodzeń studentów odbywających u podatnika staże i praktyki przewidziane programem studiów. Odliczenie kosztów na szkolnictwo wyższe i naukę, przysługuje pod warunkiem, że są ponoszone na podstawie umowy zawartej przez podatnika z uczelnią.