Odliczenie VAT od wydatków na CSR – wyrok WSA w Łodzi


Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) nie ma uprawnień do oceny, czy działania podatnika mające na celu realizację strategii gospodarczych, w tym działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), są skuteczne. Sąd podkreślił, że szczególnie w przypadku CSR efekty są trudne do zmierzenia, a każde przedsięwzięcie powinno być analizowane indywidualnie.


Prawo do odliczenia VAT – pięć obszarów

WSA przyznał rację spółce PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna, uznając, że ma ona prawo do odliczenia VAT od wydatków w ramach działań CSR. Sąd wyróżnił pięć głównych obszarów, które mogą być objęte tym przywilejem:
  1. Ekologia i ochrona środowiska – kampanie proekologiczne, takie jak sadzenie drzew, edukacja o oszczędzaniu energii, wody i ciepła, oraz przygotowanie narzędzi do liczenia śladu węglowego dla branży energetycznej.
  2. Edukacja – wspieranie szkolnictwa zawodowego i współpraca z uczelniami w celu kształcenia przyszłych kadr dla polskiej gospodarki.
  3. Ochrona zdrowia – działania na rzecz honorowego krwiodawstwa, np. tworzenie klubów dawców krwi.
  4. Działalność charytatywna i społeczna – fundowanie tornistrów dla uczniów w lokalizacjach kopalni i elektrowni spółki.
  5. Programy edukacyjno-informacyjne – działania na rzecz podniesienia świadomości społeczeństwa w zakresie wzrostu cen energii oraz funkcjonowania rynku energetycznego.

Sporne stanowisko KIS

Dyrektor KIS argumentował, że jedynie wydatki na edukację, związane z kształceniem przyszłych pracowników, kwalifikują się do odliczenia VAT. Uznał, że pozostałe działania CSR, mimo że mogą poprawiać wizerunek spółki, nie są bezpośrednio powiązane z jej działalnością gospodarczą. Wskazał także, że pojęcie CSR, mimo że jest rozpoznawane w międzynarodowych standardach (np. w normie ISO 26000), nie znajduje odzwierciedlenia w przepisach ustawy o VAT.

Sąd uchyla interpretację KIS

WSA w Łodzi odrzucił interpretację KIS, określając ją jako anachroniczną. Zwrócił uwagę, że fiskus nie uwzględnił współczesnych form promocji i budowania wizerunku, które są powszechnie stosowane w rozwiniętych gospodarkach. Sąd argumentował, że strategia CSR w spółkach z sektora energetycznego wpływa na poprawę wizerunku, motywację pracowników, oraz relacje z lokalnymi społecznościami i władzami, co ostatecznie ma znaczenie dla działalności objętej VAT.

W ocenie sądu organy podatkowe nie mają prawa ingerować w decyzje podatnika dotyczące wyboru działań gospodarczych, zwłaszcza tak specyficznych i trudnych do oceny jak strategia CSR.

Wyrok nie jest prawomocny.